Vanmorgen zijn we voor het eerst naar een Compassion project gegaan. Dit project is acht jaar geleden gestart voor pastor Isaak. Voor Compassion is het een heel compleet project met eigenlijk alle onderdelen aanwezig. Meer dan 300 kinderen krijgen op dit project een nieuwe kans. Alhoewel, nieuw, ze krijgen een kans. En het mooie is, ze hebben allemaal dromen.

We zijn de klassen rondgeleid door een van de medewerkers. Liedjes zingen werkt altijd. Dus hebben we met ze liedjes als “This is the day” en “Who is the king of the jungle” gezongen. Erg leuk en ze komen lekker los.

Even tussendoor… wat zijn het ongelofelijk mooie mensen. De ogen, de lach, de blinkende gebitten. Vanmorgen had ik nog niet helemaal door wat er achter de gezichten zit.

Terwijl een deel van de dames uit de groep de meisjes vermaakten met nagellak (wat de jongens trouwens ook heel graag wilden, leuk, dat knal roze) en anderen zich in het zweet werkten (en niet te weinig ook) werd ik door de meisjesklas op verzoek teruggeroepen. Ze wilden wel eens meer weten. Erg grappig. Wat mijn favoriete kleur is, van welke vakken op school in het meeste lol had… Een bijzondere vraag was of ik uit liefde was getrouwd of dat ik een gearrangeerd huwelijk had. Trouwen uit liefde is hier heel bijzonder. Wat een glim ogen bij die meiden. Allemaal zo rond de 15 – 16 jaar denk ik. Zij hebben prachtige dromen. De ene wilde advocaat worden, twee onderwijzeres, een wilde verpleegkundige worden en een dokter. Deze meiden gaan het verschil maken in hun omgeving. Zij zijn helden. Uit de diepste armoede gehaald om een kans te krijgen.

Dat is trouwens heel erg tegen de met name hindoestaanse cultuur en overtuiging is. Er is een groot geloof in het lot. En als het jouw lot is om arm te zijn, dan zal je dat blijven. Dat kan je niet veranderen. Wat een armoedig geloof. Met het werk op projecten als deze laat je zien dat het niet waar is, in Jezus Naam!

[ba-youtubeflex videoid=”8CcF2FlQcjs”]