Hoe langer het geleden is, hoe lastiger het is om alles terug te halen. En het is nu al (nog maar) 7 weken geleden dat ik samen met Compassion in India was. Dat ik diep geraakt ben door de realiteit van armoede, van ongelijkheid, van onrecht in de wereld. En weer terug is er wel wat veranderd. De heftige emoties van toen zijn wat weggeëbd. De boosheid op verspilling is er niet meer zoals eerst.

En toch… als ze nu vragen of ik morgen weer ga, dan ga ik. Dan ben ik er weer. Heeft het te maken met dat ik God er op een bijzondere manier ben tegengekomen? Dat God niet gevangen zat in kerkgebouwen, in prachtige programma’s. Dat God zichtbaar was in plekken waar armoede was, waar mensen werden bevrijd uit armoede in de naam van Jezus. De foto van Rajesh (we sponsoren hem bij Compassion voor €29,-/maand) staat op de piano en hangt bij de trap. We komen hem vaak tegen en bidden steeds weer voor hem. Ook wetend dat hij steeds voor ons, zijn uncle en auntie, bidt.

PS: we hebben trouwens naar aanleiding van het bezoek aan Rajesh een family-gift gegeven. Hiervan wordt een Rhiksja gekocht zodat de broer van Rajesh zelf geld kan verdienen en een paar basale zaken gekocht kunnen worden: een kast voor kleding en een klein keukentje. Als je nog nooit een extra gift hebt gegeven via Compassion aan een gezin, je hebt echt geen idee hoeveel ervan kan worden gedaan op die plek. Er zijn wel regels voor bij Compassion, maar de ruimte is er. Kerst komt eraan… neem dit in je overweging mee!

Toch zijn we anders geworden. Er staan zaken scherper op ons netvlies. Zo is opeens eerlijke koffie (en andere eerlijke producten) een thema voor ons geworden. Maar dat is niet de belangrijkste verandering. De verandering zit em denk ik nog scherper in onze keuze om niet voor onszelf te leven.

Het voelt gemakkelijker om weer terug te vliegen naar India en weer daar goed te doen in de projecten. Het is een grotere “opgave” om in ons eigen leven dingen te veranderen. We hebben het concreet handen en voeten gegeven. Mensen uitnodigen in ons huis. Niet in de kerk, dat is in ons koude kikkerlandje soms een te grote stap. Maar gewoon uitnodigen bij ons thuis aan tafel. Vanavond weer. Iedere maandag. Ons leven is niet van ons. We hebben zoveel ontvangen dat we ook hier willen uitdelen.