Achelse Kluis gang naar winterkapel

Dagboek van een deeltijdkluizenaar (1)

3 min leestijd

Achelse Kluis gang naar winterkapel

De dag dat ik aankwam in het klooster was het eerste dat me opviel: de rust, de stilte en de soberheid. Oud meubilair, solide en onverwoestbaar. Linoleum op de vloer, het moet er al tientallen jaren liggen denk ik. Wel helemaal schoon. Geen tierlantijntjes. Ik denk dat ik me -vreemd genoeg- hier wel thuis voel. Ik ben hier voor de rust. De agenda leeg, onbereikbaar, niemand waar ik rekening mee moet houden. En een schema dat gewoon is bepaald door de gebedstijden van de Benedictijner monniken.

Vespers, 17:30 uur

Een paar minuten voor half zes begint de klok te luiden. Ik laat mijn spullen voor wat ze zijn en loop richting de winterkapel, de plek waar de gebedstijden worden gehouden. In dit klooster wordt Gregoriaans gezongen, maar wel met Nederlandse teksten. Aangezien ik geen katholieke achtergrond heb observeer ik goed. Wat doet iedereen, hoe werkt het, hoe hoort het. Ik snap even heel goed hoe mensen zich voelen die in onze evangelische vieringen binnenstappen. Dat is nog veel dynamischer. Zij zullen zich ook even zo voelen zoals ik me nu voel. Het Gregoriaans zingen is niet moeilijk, zeker niet als je wat notenschrift kan lezen.

Er is een keyboard (type van €19,95 bij de Intertoys denk ik) die alleen als functie heeft de juiste toon aan te geven. Een van de monniken is de voorzanger… Een oudere monnik, wel scherp en pittig, met een witte kop stekeltjes. Zijn nek is wat gekromd. Het ziet eruit als van het jaren toewijden aan bidden. Hij heeft een mooie en heldere stem. Aan het eind van de zinnen worden de woorden zachter, een lichte vibratie in de stem. Hier in de kapel klinkt het mooi. Met weinig stemmen vult het alsof het de hemel is. De voorzanger zingt het ene couplet, de rest antwoord met het volgende couplet. Zo zing je veel van de Bijbelteksten door.

Vluchten uit de stilte

[sws_pullquote_right]Het gekke is dat ik een Bijbeltje mis. Om in te gaan lezen. Of zou dit een vlucht zijn, vlucht uit de stilte? [/sws_pullquote_right]De stilte in deze gebedstijd (zondagavond) is heel lang. Later kom ik erachter dat dit speciaal het moment in de week is. Maar de stilte is lang. Ik vind het wel wat. Rust. Even niets. Maar erg gemakkelijk is het nu ook weer niet. Probeer het maar eens, zo lang stil zijn. Stil van buiten… maar ook stil van binnen. De vele flarden aan gedachten kan ik me niet eens terug voor de geest halen. Maar rust… dat is het nog niet. Het gekke is dat ik een Bijbeltje mis. Om in te gaan lezen. Of zou dit een vlucht zijn, vlucht uit de stilte?

Ondertussen is het zo stil dat je zelfs het geborrel in de buik van iemand uit de kapel hoort. Ik kijk rond. De monniken doen dit al jaren. Zij kunnen het. Ik zie vrede. Mooi.

Achelse Kluis eetzaal gastenverblijf

 

Stille maaltijd

Bij de maaltijd moet het stil zijn. Een regel die ik in het normale leven niet zou willen volgen. Maar hier is het bevrijdend. Je hoeft even je niet sociaal te gedragen en geïnteresseerd te zijn voor je buren. Op de achtergrond wordt klassieke muziek of Gregoriaans gezang gedraaid.

Bij het laatste gebed (de completen) valt een citaat me op dat staat in het programma boekje passend bij deze gebedstijd:

Meebidden met Christus is op de eerste plaats luisteren naar zijn gebed.

Prachtig. Jezus bidt voor mij. Dat is waar Hij ook voor leeft.

Dit dagboek schrijf ik een week na dato, op basis van al mijn dagboek aantekeningen. Wordt vervolgd…

Waardeer je dit artikel? Overweeg een kleine donatie. Voor een volgend kopje koffie tijdens het schrijven bijvoorbeeld.

PS: zie je een schrijfvoutje? Mail me ff!

Bedrag € -

[yarpp]

1 Reactie
Nieuwste
Oudste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
WJ
WJ
12 jaren geleden

Mooi man! Zegen!