Aan de discussie over hemel en hel zal ik niet snel mijn handen willen branden. De vraag over de realiteit van hemel en hel is wel goed. En dat hier over wordt gesproken naar aanleiding van onder meer het boek van Rob Bell “En het meeste van deze is… liefde” is prima. Maar waar hebben we het dan in vredesnaam over?

Wat bedoel je als je het hebt over ‘hemel’ en wat is het beeld dat je ziet als je het hebt over ‘hel’. Zijn de ideeën en beelden die we hebben gevormd niet enorm gevormd door kunst, film en literatuur? En worden we daarbij niet in de weg gezeten door een communicatie issue als we hetzelfde zeggen en iets anders bedoelen?

Oost-orthodox

Ik heb veel vragen, ik hou van theologie, ik hou van scherpte in debat. Toch moet ik steeds denken aan het basis uitgangspunt van de oost-orthodoxe kerk: theologie en dogmatiek vinden zijn bestemming pas in aanbidding.

Geen vervreemding

Precies in aanbidding worden gesprekken anders. In ontmoeting met de Allerhoogste verstommen meningen. En het bewust zijn van de aanwezigheid van de Schepper maakt hete hoofden koel, koude harten warm. Daar is geen ruimte voor hoogmoed. Samen God ontmoeten… dat vervreemd ons niet van elkaar. Eerder het tegenovergestelde!