U was afgelopen zondag de spreker in onze kerk. Ik heb veel van u gehoord. Volgens mij bent u een bekende spreker zoals ze dat zeggen. Het is altijd lachen als u komt. Nou, dat heb ik ook gedaan. U spreekt erg leuk. Gelukkig ook niet te lang.

Ik heb u gezegd dat ik het een leuke preek vond

Dat vond u fijn om te horen. Ik hoorde iedereen enthousiast napraten. Mooi hoor als iedereen blij met je is als je ergens komt preken. Dat is niet altijd zo. Niet iedereen kan zo goed preken als u. Andere sprekers zijn best saai. Maar ja, ze kunnen niet altijd iemand als u krijgen. Dan moeten ze toch wat, dan moeten ze toch íemand uitnodigen.

Ik heb u gegoogeld

Op uw website zag ik dat u wel op veel plekken komt zeg. Uw agenda staat zelfs vol tot volgend jaar. Ze zullen u graag horen. Hoe is het eigenlijk om een bekende spreker te zijn? Zoiets zou ik nou nooit kunnen. Is dat leuk? Lijkt me wel als ik het zo zie: de mensen zijn erg blij als u komt! Dán zit de kerk in ieder geval vol. Heel anders dan de week ervoor toen we avondmaal hadden. Veel mensen hebben blijkbaar standaard familiebezoek gepland in zo’n dienst.

Het was de 15e keer…

…dat u deze preek hield. Dat kan ik me ook best voorstellen. Hij was echt heel goed en verfrissend. U had het over radicale keuzes maken, Jezus volgen. Dat mag overal gehoord worden. En op de manier waarop u het vertelt wordt je echt enthousiast. Dus ik wil er mee aan de slag.

Toch heb ik een vraag

De preek heb ik denk ik wel begrepen. Daar zit mijn probleem niet. Maar hoe is het voor u om radicaal te zijn? Ik zou graag eens in uw leven meekijken. Wie bent u als u niet op het podium staat? Bent u dan ook zo leuk? Bent u dan ook zo radicaal? En gaat het bij u altijd gemakkelijk? Zoals u het zegt in ieder geval wel. Maar eigenlijk zegt dat voor mij ook weer niets.